Laatste dag van 2012

Op de laatste dag van 2012 toch nog een stukje over het wel en wee van ons gezin.
We genieten van de vakantie en hebben het aardig druk. Chaotisch is het ook wel, aangezien er in ons huis druk gebouwd wordt aan een nieuwe badkaner. Het vordert gestaag. EINDELIJK het bad eruit, wat een opluchting zal dat zijn. Wij zijn inderdaad geen badmensen.
Twee weken vakantie, ook van de chemo, maar donderdag is het weer zover. Dan gaat de tweede periode van 3 weken van start. Na deze 3 weken volgt een scan. Dat zal de nodige spanning opleveren, want dan wordt er namelijk bekeken of hij uberhaupt aanslaat. Laten we het van harte hopen, anders moet er weer iets anders verzonnen worden. Op zich is het allemaal goed vol te houden voor Sonja. Goed voor iemand met kanker bedoel ik dan natuurlijk, want ze ligt wel iedere middag een paar uur op bed. Alhoewel, zo in de vakantie schiet het er redelijk vaak bij in. We hebben gewoon te veel leuke dingen en afspraken. Gelukkig!
Helaas is het haar van Son wel uitgevallen. Er was geen houden meer aan, dus hebben we het maar weer redelijk kort geschoren. In tegenstelling tot de vorige keer vonden we het best wel even een ding om het er toch af te halen. Niet dat het de vorige keer niet heftig was, maar nu was het toch anders. Misschien omdat ons gezegd was dat het waarschijnlijk zou blijven zitten, ik weet het niet. Overigens had Son al van lotgenoten gehoord dat het wel uit zou vallen, dus we waren ook weer wel voorbereid. Feit is dus, dat het er af is.
Op dit moment staat ons leven ook in het teken van www.staoptegenkanker.nl/Leef-Lef-KWF Dit is de website die wij samen met Marjoleine en Joyce hebben gemaakt. Neem er alsjeblieft een kijkje en help ons en vele anderen. Inmiddels hebben we al meer dan 50 potentiele lopers en is er al een aardig bedrag over gemaakt door ouders, vrienden, bekenden, lotgenoten, meelevenden, etc. Zoals je op de site kunt lezen is ons streefbedrag 5000 euro. We zitten nu, na twee weken in lucht te zijn al op ruim 13% van dit bedrag. Wonderlijk...... Veel mensen die meelopen zijn al druk aan het trainen en aangezien we met z'n allen in een facebookgroep zitten is dat erg stimulerend. Iedereen schrijft over zijn trainingen en als je dan terugkrijgt dat iedereen trots is op elkaar werkt dat erg aanstekelijk. Ook Sonja is al bij les 5 van Evy, een trainingsprogramma richting 5 km. Hoe ze dat doet met al die chemo in haar lijf, ik weet het niet, maar ik ben vol bewondering. Hier doen we het voor met z'n allen (en voor Marjoleine niet te vergeten)
Met de meiden gaat het heel goed. Zij hebben ook een lekkere vakantie. Veel luieren, logeren bij hun vriendinnen, spelen bij hun vriendinnen, spelletjes doen, tv kijken, puzzels maken, naar de bioscoop, spelen, lekker lang in je pyjama, logeren bij opa en oma, etc. Kortom, genieten.
Ik krijg regelmatig te horen dat mensen niet kunnen reageren op deze site. Wat je volgens mij moet doen is reageren via google en dan op anoniem klikken. Uiteraard dan wel je naam erbij zetten na je berichtje, want anders weet ik niet van wie het afkomstig is. Volgens mij moet het dan zo lukken en het beste is het om het via de computer te doen, heb ik mij laten vertellen. Ik lees vaak de berichten terug, daarom vind ik het fijn als je hier reageert en niet via FB, want dat is veel vluchtiger en verdwijnt sneller.
Vanaf hier wensen wij iedereen een goed 2013 met veel gelukkige dagen.

(goede) doelen stellen

Donderdag na chemo 3 zijn we nog even in de stad wat gaan drinken en toen ontsproot ons een bizar plan: Son (en ik) gaat weer hardlopen! We werden er helemaal gelukkig van. De plannen werden steeds wilder en uiteindelijk zijn we op dit moment met ruim 20 personen die de 5 km gaan meerennen op 9 juni in Amersfoort. Op facebook hebben we een groep aangemaakt met allemaal enthousiaste mensen die mee gaan doen. Sommigen hebben al jaren loopervaring, anderen starten vanaf 0, maar iedereen is zo fantastisch enthousiast!.Hoe mooi zou het zijn als we op 9 juni met z'n allen over de finish komen? (Wie het dan droog houdt is een knapperd). Iedereen mag meedoen, dus denk je, ik wil ook, mail het ons en we nodigen je uit in onze besloten groep. Je moet dan natuurlijk wel FB hebben. Heb je geen FB, maar wil je wel graag meedoen, dat kan ook hoor. Je kunt dan alleen niet gezellig met iedereen meekletsen. Ook maakt het niet uit waar je woont, er komt zelfs  iemand speciaal voor over uit Fuerta Ventura, als je maar op 9 juni in Amerfsoort bent.
Inmiddels hebben Son en ik twee trainingen achter de rug. Het ging goed en het geeft ook zo'n lekker gevoel om weer te lopen. Ik ben zo stom geweest om 2 jaar geleden te stoppen met lopen. De diagnose was toen gesteld bij Sonja en ik dacht, als ik nu niet meer ren, krijgt ze geen uitzaaiingen. Beetje naief uiteraard en ook helemaal niks voor mij om bijgelovig te zijn, maar ja, ik ben het. Helaas kan ik nu dus weer lopen, dan maar gelijk voor het goede doel. We lopen voor het KWF en laten ons sponseren. Uiteraard allemaal in hetzelfde T-shirt. Dit wordt ongetwijfeld vervolgd.
We zitten sowieso in een periode waarin we gewoon gelukkig zijn, dat kan dus echt. Volgens mij schreef ik het al eerder. Zo hebben we ook het plan gevat om in de meivakantie naar Zweden te gaan, op bezoek bij Mark, de broer van Son. Verder wil met name Bente heel erg graag naar Ile de Re op zomervakantie (we zijn er al twee keer eerder geweest) en daar hebben we dusdanig goede herinneringen aan, dat we dat dan ook maar gewoon gaan doen. Het is gezellig om het erover te hebben en je wordt er blij van. Of het lukt of niet, geen idee, maar de voorpret pakt niemand ons af.
Klein minpuntje: haaruitval begint te komen. Nu ken ik niemand met zulk dik en veel haar als Sonja, dus misschien dunt het alleen uit, zoniet, dan halen we het er af. Verder heeft ze weinig echt hele heftige bijwerkingen tot nu toe. Laten we hopen dat het zo blijft.
Nog een weekje en dan is het kerstvakantie. Even geen school, geen chemo, geen gedoe, WEL een nieuwe badkamer en een hoop gezelligheid. Laat maar komen die vakantie!

vriendendiensten

Of ik alsjeblieft mijn blog bij wil werken. Als dat als een mantra om je heen blijft zoemen, dan ga je op een gegeven moment vanzelf wel schrijven....
De eerste chemoweek is best aardig gegaan. Het weekend was het minst leuk. Toch wel wat afwezig en moe. Later ging het eigenlijk weer beter, maar toen kreeg Son last van haar slokdarm/hart/keel(?) De dagbehandeling gebeld en ze kon direct komen voor een hartfilmpje. Daar was niets op te zien, dus dat was op zich een goed teken. De volgende chemo dag, 2 dagen later, zouden ze dan nog long foto's maken en bloed onderzoeken. Ook daar konden ze niets vinden. Het is hoogstwaarschijnlijk haar slokdarm waar ze last van heeft, daar hoort ook bij dat de pijn naar je kaak trekt en dat doet het ook. Een vervelend bijverschijnsel van de chemo, maar op zich niets bijzonders.
Voordat de tweede chemo gegeven werd moeten er sowieso bloedwaarden onderzocht worden. Ook dit was goed en er kon gestart worden. 11 uur in het ziekenhuis, 18.00 uur thuis. Wat een lange dag! We gingen ook echt als laatsten weg en deden nog net het licht niet uit. Alles was ook uitgelopen vanwege de gladheid, sneeuw en bijbehorende files. De mensen die 's ochtends kwamen liepen dus uit, zodat Sonja ook weer langer moest wachten, plus de foto's. Je bent er zomaar niet!
Ik vond het zelf een vrij pittige week zo met Sinterklaas en de verjaardag van Sonja, Het is toch lastig, maar aan de andere kant ook leuk. Dat is zo tegenstrijdig, dat ik soms ook niet meer weet wat ik moet denken.
Zaterdag werd Sonja 39. Mijn ouders waren vanaf Sinterklaas blijven logeren, zodat ze zaterdag konden oppassen en wij lekker samen naar de film konden en uit eten. Sonja voelde zich goed, dus dat ging prima. Lekker gegeten en lekker wijntjes gedronken. het zou alleen niet zo moeten zijn dat je het op je 39ste verjaardag over dood gaan moet hebben. Toch concludeerden we dat het niet vervelend was om het erover te hebben. Je kunt er beter over praten, dan het wegstoppen. Tenminste, dat geldt voor ons. Nu weten we van elkaar wat we willen. In een vol restaurant over dit soort dingen praten is ook wel bizar eigenlijk.
Om de avond goed af te sluiten, hij was al goed ondanks het gespreksonderwerp, zijn we heerlijk decadent in een taxi gestapt en 10 minuten later waren we thuis.
Zondag besloten we een pyjama dag te houden. Nou dat nooit meer. Als je depressief wilt worden, pffff...... Sommige mensen vinden dat heerlijk. Hier werd niemand er vrolijk van.
Sinds deze week komt er iemand helpen met het schoonmaken van ons huis. Hoe gelukkig kun je ervan worden? Heerlijk! En ook nog een goede vriendin die spontaan zegt dat ze onze weekboodschappen doet, hoe lief? Een andere vriendin die naar de chemo komt of we het nou willen of niet, ook al zo lief. Je krijgt er geen gezondheid mee terug, maar het is toch wel heel bijzonder als je zulke vriendinnen hebt, in nood staan ze er ook letterlijk. Zo fijn.
In de kerstvakantie is het niet alleen vakantie voor de meiden en voor mij, maar ook voor Sonja. Twee weken geen chemo, hoera! Maar eerst donderdag nog.