(goede) doelen stellen

Donderdag na chemo 3 zijn we nog even in de stad wat gaan drinken en toen ontsproot ons een bizar plan: Son (en ik) gaat weer hardlopen! We werden er helemaal gelukkig van. De plannen werden steeds wilder en uiteindelijk zijn we op dit moment met ruim 20 personen die de 5 km gaan meerennen op 9 juni in Amersfoort. Op facebook hebben we een groep aangemaakt met allemaal enthousiaste mensen die mee gaan doen. Sommigen hebben al jaren loopervaring, anderen starten vanaf 0, maar iedereen is zo fantastisch enthousiast!.Hoe mooi zou het zijn als we op 9 juni met z'n allen over de finish komen? (Wie het dan droog houdt is een knapperd). Iedereen mag meedoen, dus denk je, ik wil ook, mail het ons en we nodigen je uit in onze besloten groep. Je moet dan natuurlijk wel FB hebben. Heb je geen FB, maar wil je wel graag meedoen, dat kan ook hoor. Je kunt dan alleen niet gezellig met iedereen meekletsen. Ook maakt het niet uit waar je woont, er komt zelfs  iemand speciaal voor over uit Fuerta Ventura, als je maar op 9 juni in Amerfsoort bent.
Inmiddels hebben Son en ik twee trainingen achter de rug. Het ging goed en het geeft ook zo'n lekker gevoel om weer te lopen. Ik ben zo stom geweest om 2 jaar geleden te stoppen met lopen. De diagnose was toen gesteld bij Sonja en ik dacht, als ik nu niet meer ren, krijgt ze geen uitzaaiingen. Beetje naief uiteraard en ook helemaal niks voor mij om bijgelovig te zijn, maar ja, ik ben het. Helaas kan ik nu dus weer lopen, dan maar gelijk voor het goede doel. We lopen voor het KWF en laten ons sponseren. Uiteraard allemaal in hetzelfde T-shirt. Dit wordt ongetwijfeld vervolgd.
We zitten sowieso in een periode waarin we gewoon gelukkig zijn, dat kan dus echt. Volgens mij schreef ik het al eerder. Zo hebben we ook het plan gevat om in de meivakantie naar Zweden te gaan, op bezoek bij Mark, de broer van Son. Verder wil met name Bente heel erg graag naar Ile de Re op zomervakantie (we zijn er al twee keer eerder geweest) en daar hebben we dusdanig goede herinneringen aan, dat we dat dan ook maar gewoon gaan doen. Het is gezellig om het erover te hebben en je wordt er blij van. Of het lukt of niet, geen idee, maar de voorpret pakt niemand ons af.
Klein minpuntje: haaruitval begint te komen. Nu ken ik niemand met zulk dik en veel haar als Sonja, dus misschien dunt het alleen uit, zoniet, dan halen we het er af. Verder heeft ze weinig echt hele heftige bijwerkingen tot nu toe. Laten we hopen dat het zo blijft.
Nog een weekje en dan is het kerstvakantie. Even geen school, geen chemo, geen gedoe, WEL een nieuwe badkamer en een hoop gezelligheid. Laat maar komen die vakantie!