vriendendiensten

Of ik alsjeblieft mijn blog bij wil werken. Als dat als een mantra om je heen blijft zoemen, dan ga je op een gegeven moment vanzelf wel schrijven....
De eerste chemoweek is best aardig gegaan. Het weekend was het minst leuk. Toch wel wat afwezig en moe. Later ging het eigenlijk weer beter, maar toen kreeg Son last van haar slokdarm/hart/keel(?) De dagbehandeling gebeld en ze kon direct komen voor een hartfilmpje. Daar was niets op te zien, dus dat was op zich een goed teken. De volgende chemo dag, 2 dagen later, zouden ze dan nog long foto's maken en bloed onderzoeken. Ook daar konden ze niets vinden. Het is hoogstwaarschijnlijk haar slokdarm waar ze last van heeft, daar hoort ook bij dat de pijn naar je kaak trekt en dat doet het ook. Een vervelend bijverschijnsel van de chemo, maar op zich niets bijzonders.
Voordat de tweede chemo gegeven werd moeten er sowieso bloedwaarden onderzocht worden. Ook dit was goed en er kon gestart worden. 11 uur in het ziekenhuis, 18.00 uur thuis. Wat een lange dag! We gingen ook echt als laatsten weg en deden nog net het licht niet uit. Alles was ook uitgelopen vanwege de gladheid, sneeuw en bijbehorende files. De mensen die 's ochtends kwamen liepen dus uit, zodat Sonja ook weer langer moest wachten, plus de foto's. Je bent er zomaar niet!
Ik vond het zelf een vrij pittige week zo met Sinterklaas en de verjaardag van Sonja, Het is toch lastig, maar aan de andere kant ook leuk. Dat is zo tegenstrijdig, dat ik soms ook niet meer weet wat ik moet denken.
Zaterdag werd Sonja 39. Mijn ouders waren vanaf Sinterklaas blijven logeren, zodat ze zaterdag konden oppassen en wij lekker samen naar de film konden en uit eten. Sonja voelde zich goed, dus dat ging prima. Lekker gegeten en lekker wijntjes gedronken. het zou alleen niet zo moeten zijn dat je het op je 39ste verjaardag over dood gaan moet hebben. Toch concludeerden we dat het niet vervelend was om het erover te hebben. Je kunt er beter over praten, dan het wegstoppen. Tenminste, dat geldt voor ons. Nu weten we van elkaar wat we willen. In een vol restaurant over dit soort dingen praten is ook wel bizar eigenlijk.
Om de avond goed af te sluiten, hij was al goed ondanks het gespreksonderwerp, zijn we heerlijk decadent in een taxi gestapt en 10 minuten later waren we thuis.
Zondag besloten we een pyjama dag te houden. Nou dat nooit meer. Als je depressief wilt worden, pffff...... Sommige mensen vinden dat heerlijk. Hier werd niemand er vrolijk van.
Sinds deze week komt er iemand helpen met het schoonmaken van ons huis. Hoe gelukkig kun je ervan worden? Heerlijk! En ook nog een goede vriendin die spontaan zegt dat ze onze weekboodschappen doet, hoe lief? Een andere vriendin die naar de chemo komt of we het nou willen of niet, ook al zo lief. Je krijgt er geen gezondheid mee terug, maar het is toch wel heel bijzonder als je zulke vriendinnen hebt, in nood staan ze er ook letterlijk. Zo fijn.
In de kerstvakantie is het niet alleen vakantie voor de meiden en voor mij, maar ook voor Sonja. Twee weken geen chemo, hoera! Maar eerst donderdag nog.