Vol hoofd

Meestal lukt het mij allemaal wel, maar soms ook niet. De omschakeling is vaak zo groot, dat mijn hoofd het allemaal niet bij kan houden: ziekenhuis, chemo, scan, oncoloog voor Sonja, internist voor mij, werk, school van de meiden, de meiden thuis, vriendinnen van de meiden, vriendinnen van ons, leuke dingen doen, te moe zijn om leuke dingen te doen, sporten, enz. Zonder al dat ziekenhuisgedoe is het ook een heleboel, maar wel goed te doen. Nu loopt mijn hoofd af en toe over, dan is het even niet goed te doen. Echt een keus is er niet, dus je huilt eens wat, grijpt jezelf bij elkaar of zit eens een dagje als een zombie op de bank en laat het allemaal gebeuren. Daarna toch echt weer verder. En dan lukt ook dat weer. Een mens is best wel rekbaar uiteindelijk.
De chemo bevalt Son, en dus ook mij, steeds minder goed. Son wordt steeds vermoeider en ze krijgt ook last van neuropathie in haar vingers. Gelukkig hebben we vorige week vooralsnog de laatste chemo gehad. Niet 'we', maar Sonja natuurlijk. Ik zit ernaast. Dat had Sonja zelf zo besloten, maar we hoorden van de verpleging dat de oncoloog dat ook vond. Deze hoeveelheid is toch gebruikelijk en gezien de ellende stopt hij. Het gaat tenslotte om de kwaliteit. Vandaag hadden we dan ook de scan. Dat duurt een flink lange tijd, maar is niet pijnlijk. Van deze scan krijgen we donderdagmiddag de uitslag. Ik heb geen idee wat het gaat worden. Laten we vooral hopen dat het, net als de vorige keer, zo goed als mogelijk is, zodat we weer even verder kunnen. Een keer gaat het natuurlijk fout, maar als het nu direct na de chemo al foute boel is, dan weten we  dat de chemo dit keer zijn werk niet heeft gedaan. Laten we voorlopig het beste ervan hopen.
Sowieso volgt er nog wel iets. Een onderhoudsdosis van het een of ander, maar wat dat precies gaat worden, bespreken we ook donderdag. We zitten nu dus even in de wachtstand.
Nu de chemo gestopt is hopen we dat Son zich weer een tijd wat beter gaat voelen en wat kan opkrabbelen. Ze heeft immers nog steeds de 5 km als doel. Voorlopig rennen er al 64 mensen voor haar en Marjoleine, dus we gaan er wel wat van maken op 9 juni. Wie weet rennen ze allebei mee. Overigens kunnen we natuurlijk heel veel supporters gebruiken! www.staoptegenkanker.nl/leef-lef-kwf
Voor deze keer laat ik het hierbij. Ik hoop dat ik donderdag goed nieuws kan melden.