Vakantie

Hoe het een paar dagen later weer allemaal anders kan zijn. Vorige keer schreef ik dat Sonja het niet meer zag zitten met de chemo en dat ze er zelfs over nadacht om te stoppen.
Vanaf  vrijdag ging het eigenlijk weer beter en hebben we een heel gezellig weekend gehad. De meiden hebben we bij opa en oma achtergelaten op zondag en wij gingen lekker naar Amsterdam. Rondgelopen, lekker gegeten en gedronken en wat nieuwe boeken gekocht.
Bente en Sune waren bij opa en oma, omdat het vakantie was en wij de volgende dag naar de chemo moesten. Om de meiden daar nou de hele tijd bij te hebben  is ook weer een beetje te veel van het goede. Ze zijn wel eens een keer mee geweest, maar we zitten er toch al gauw 6 uur, dat is dus wel erg lang. Vandaar dat ze naar opa en oma gingen. Zij wonen vlakbij Harderwijk en daar gingen we vlakbij in een appartement, dus toen wij klaar waren brachten ze de meiden en hebben we nog even met z'n allen gegeten.
Bij de chemo was het even de vraag hoe of wat. In eerste instantie was besloten om een bepaald middel niet te geven. Son vond dat vreemd, omdat de darm pijn daar echt niet van kwam. Maar goed, het was zo besloten. Later kwam de zaalarts en er was toch iets doorgekomen van wat Son had gezegd, want alle middelen werden gewoon toegediend. We bespraken de darmen en het doel was pijn bestrijding. Aan de darmen zelf kon niets gedaan worden. Pijnbestrijding, dat vond Sonja een fantastisch idee! Bij de ziekenhuis apotheek kreeg ik een hele zak morfineachtige pillen mee. Er werd mij van alles uitgelegd over alle andere medicijnen die thuis bij ons in de kast staan en ik knikte maar van ja. Bepakt en bezakt kwam ik weer boven op de dagbehandeling. Son kon niks meer gebeuren.
Iedereen was blij voor ons dat we lekker op vakantie gingen. We werden nog net niet uitgezwaaid. Echt, het is dat je er nooit van je leven terecht wilt komen, maar als het dan toch moet, dan maar zo. Wat is iedereen aardig en lief en begaan. En je kunt er van vinden wat je wilt, maar dat verzacht alles wel een beetje.
Na de chemo gingen we direct door en aan het eind van de middag waren we in ons super de luxe appartement aan de Zuiderzee (ik blijf toch een Zeeuw blijkbaar, want bergen en bossen hoeven voor mij niet. Water en een wijds uitzicht, daar houd ik van).
We hielden ons hart natuurlijk vast voor de woensdag en de donderdag, want dat zijn de moeilijkste dagen. Gelukkig hadden  we opa en oma achter de hand voor als het echt mis zou gaan, maar..... het was echt niet te geloven. Er is niets aan de hand geweest, geen pijn, geen ellende, geen stoppen met de chemo, helemaal niks. Onvoorstelbaar. We begrijpen er nog steeds niets van. Het was gewoon een heerlijke week zonder zware ellende. We hebben veel leuke dingen gedaan en gezien. Het is zelfs zo dat Sonja vrijdag nog de zaalarts heeft gebeld om de afspraak met de oncoloog af te zeggen. We zouden namelijk de verdere behandeling bespreken en in hoeverre Sonja nog door zou gaan. De afspraak was niet meer nodig, want Sonja gaat sowieso nog een kuur (4 weken) door. De zaalarts was helemaal blij voor ons en vond het zo knap dat Sonja dan toch maar weer verder gaat zonder verder gemopper en gedoe. Zij vond de afspraak dus ook niet meer nodig. Kortom, we gaan gewoon weer verder. Vreemd, hoe anders je er binnen een week tegenaan kunt kijken, maar zo is het op dit moment en dus gaan we er 'gewoon ' weer voor.