Actie actie actie!

Niemand had het verwacht, zelfs de dermatoloog niet. Wat een klein onschuldig moedervlekje was, dachten wij, bleek bij Sonja toch weer een melanoom te zijn. In lekentaal: een melanoom is de meest agressieve vorm van huidkanker en zaait snel uit. Bij Sonja in het gezin is er sprake van een erfelijke kwestie. Sonja haar vader had zijn eerste melanoom toen hij eind 20 was en hij heeft er meerdere gehad. Aan melanomen kunnen mensen overlijden, Son haar vader is inmiddels 66. Dat betekent dat je jezelf zeer regelmatig moet controleren en ook regelmatig naar de dermatoloog moet. Aangezien Son recentelijk onder de scan had gelegen weten we dat deze melanoom bij haar niet is uitgezaaid. Overigens wordt een melanoom niet veroorzaakt door te veel in de zon te zitten. Je moet hem wel zoveel mogelijk vermijden en goed smeren, want het kan de zaak wel versnellen/verergeren.
Dus, een melanoom, dat betekende deze week verder snijden. Er wordt nl, afhankelijk van de grootte een aantal cm huid weggehaald rondom de moedervlek. Dit was een kleintje, dat betekende 1 cm verder snijden, alle kanten op. Een fraai litteken wordt het niet, want er komt een hele deuk in haar arm. Dit gebeurde dinsdag. Altijd weer spannend of de verdoving werkt, maar ook deze keer ging het goed.
Vervolgens moest Son woensdag weer zo'n naar darmonderzoek. De prednison werkt namelijk niet. Nou ja, hij werkt wel, maar niet waarvoor het bedoeld is. Ik word eerlijk gezegd behoorlijk gek van die prednison, want Sonja wordt er vreselijk actief van. Ik kan haar serieus niet meer bijhouden. Ze is hele dagen aan het skaten, wandelen, huis opruimen, boodschappen doen, weg willen, actie actie actie. Ik heb nu gezegd dat ik er niet meer aan meewerk. Woensdag zat ik met Monique bij de Maarsseveenseplassen en zij vertelde mij dat ze bang is om haar appjes te lezen, omdat er dan wel weer 1 van Son bijzit om te gaan skaten. :) Nu ik dit schrijf is ze weer met Marjoleine op pad. Ze wordt ook erg gelukkig en blij van dat goedje. Zo is ze van nature ook wel ingesteld natuurlijk, maar dit is echt wel weer het andere uiterste.
De prednison werkt  niet voor haar darmen, dat betekende een nieuw onderzoek. Son ging met haar moeder, want ze krijgt dan een roesje  en kan daarna echt niet autorijden. Bente was op een feestje, ik had Sune, dus zo was het prima geregeld. Het onderzoek wees niet meer uit dan wat we al wisten, een forse ontsteking. Die ontsteking moet echt weg zijn, anders kan een eventuele volgende chemo, laten we hopen dat dat voorlopig niet hoeft, niet gestart worden. Nu heeft Son nieuwe medicijnen en die moeten het in combinatie met de prednison gaan doen. En warempel, ze is voor het eerst sinds weken naar de wc geweest! Zou het dan?
Dan hadden we ook nog de moedervlek van Sune. Helaas, wat wij al verwacht hadden, Sune heeft niet alleen het uiterlijk van Son.... Het was geen melanoom bij Sune, maar wel 'onrustige cellen'. Hoe en wat precies daar heeft de dermatoloog eigenlijk nog geen idee van. Hij heeft de zaak dan ook opgestuurd naar een onafhankelijk team en zij gaan kijken wat het is en of er nog verder gesneden moet worden. Dit zouden wij gisteren eigenlijk horen, maar er was helaas nog geen uitslag. Nu worden we over 2 weken weer gebeld. Wij hopen dan meer te weten.
De laatste weken zijn we redelijk veel bezig geweest met de meiden over doodgaan. Veel is misschien niet het goede woord, maar wel regelmatig. Zo hebben we de meiden voorgesteld om net als bij de serie op tv 'liefde voor later', een doos te maken met spulletjes erin die hen aan Sonja doen denken. Nou, dat vonden ze toch een fantastisch idee! Een lach en een traan. De volgende dag zijn we met z'n vieren naar Utrecht getogen en daar hebben ze de allerliefste knuffel uitgekozen die ze konden vinden. Die gaat bij Sonja in bed en over heeeeeele lange tijd in de doos van de meiden. Tja,  2 knuffels in bed..... We hebben er gelijk een gezellige middag van gemaakt, een drankje op een terrasje en later zijn we tapas gaan eten. Zo maken we van iets wat eigenlijk behoorlijk beladen is toch weer iets gezelligs om op terug te kijken. Zo werkt het echt.
Afgelopen zaterdag hebben we onze Leef Lef actie echt helemaal afgesloten. Ferry heeft voor ongeveer 30 mensen, vrienden en familie, gekookt en we hebben  bij hem een ontzettend gezellige avond gehad. Het is eigenlijk wel heel bijzonder om te merken dat je zulke goede vrienden hebt die er altijd voor je zijn. Afgezien van Marjoleine en Joyce, die we eigenlijk pas 2 jaar kennen, kennen we onze andere vrienden dan ook allemaal al zo'n 15 jaar. Dat is dus best bijzonder, maar ook heel fijn. Je hebt aan een half woord genoeg. Ik bedenk me dat we Joriska en Martijn ook nog niet zo lang kennen. Het gekke is dat dat wel zo lijkt. Het was dus een heerlijke avond. Het werd wel steeds later en later. Gelukkig waren we op de fiets, maar met een duwtje in de rug van Sonja met haar elektrische fiets hadden we die 10 km zo voor elkaar.
En dan is het nu vakantie. De meiden zijn op dit moment bezig met hun laatste ochtend en dan is het zover. Bente en Sune gaan vanaf zondag een week kamperen met Sonja haar ouders. Dan gaan wij samen weg. Daarna nog 2,5 week naar Frankrijk met z'n achten. We hebben er zin in. Laat de oesters en de wijn maar door komen!